"CANDAN ÜNAL"

Haklı, zordur benim gibi kadınları sevmek!
Hangi taşı sıksa suyunu çıkartabilen kadınlarız biz.
Kimseye eyvallahımız da yok, aminimiz de!

Doğru; zordur benim gibi kadınları sevmek!
Çünkü seviyormuş gibi yapamazsın, kandıramazsın.
Sevdanın da, acının da, ihtirasın da, tutkunun da,
En dibini, en yükseğini yaşamış bir kadını, hangi duygunla elinde tutacaksın?
Haklısın arkadaşım, sen de haklısın; zordur benim gibi kadınları sevmek!

Kendi yalanını ayağına dolaştıracak,
Daha sen kapıdan çıkarken akşam ne yapacağını anlayacak,
Bir adım sonrasını tahmin edip söylemeden yapacak…

Zordur benim gibi kadınları sevmek!
Çünkü oturduğun yerden televizyonda kanal değiştirir gibi,
Yönetemezsin, ezemezsin, diş geçiremezsin...
O istemedikçe başını önüne eğemez, susturup, laf dinletemezsin...
Açığını, eksiğini yakalar, canı isterse vurur suratına seni bozar.

Zordur benim gibi kadınları sevmek!
Çünkü kavanoz kapağı açmak için sana ihtiyaç duymayız.
Ampulü de kendimiz takarız, çamaşır makinesinin giderini de kendimiz bağlarız...
Kamyonun geçebileceği mesafeden küçücük arabamızla nasıl geçeceğiz diye,
Trafiği birbirine katmayız;
Bayan diye bizi sıkıştırmak isteyen şoförün üstüne sürer, altta kalmayız...
Yalandan yere erkeğe ihtiyacımız varmış gibi davranmayız.

Haklısın zordur benim gibi kadınları sevmek!
Çünkü biz gerçekten kadın gibi kadınız, yanımızda, kolumuzda yakışanı ararız.
Dilimize bazen küfür yerleşir, bazen kahkaha, onu bile kendimize yakıştırırız;
Hiç avama kaçmayız.

Haklısın, zordur benim gibi kadınları sevmek!
Çünkü hem mangalda, hem tartıda, hem çarşıda
Adam gibi durmayı, adam olmayı, adam gibi sahiplenip sevmeyi gerektirir,
Böyle kadınlarla yaşayabilmek.